Waarom draagvlak essentieel is voor succesvol bestuur

Deze week werd bekendgemaakt dat Marc Overmars de nieuwe technisch directeur wordt van FC Antwerp. Overmars vertrok nog geen 2 maanden geleden gewongen bij Ajax nadat grensoverschrijdend gedrag richting meerdere vrouwelijke collega’s niet werd getolereerd door de club.

Geen draagvlak

Tijdens een korte persconferentie werd Overmars deze week gepresenteerd door FC Antwerpen. De club beschouwt de zaak-Overmars bij Ajax als een privékwestie, waardoor deze geen belemmering vormt voor zijn aanstelling. De aanstelling van Marc Overmars bij FC Antwerpen kan in mijn ogen nimmer succesvol zijn. Er is simpelweg te weinig draagvlak onder de stakeholders (zowel intern als extern).

Klassieke fout

Paul Gheysens, de eigenaar van Royal Antwerp F.C. maakt als bestuurder een klassieke fout. Hij gaat voorbij aan het belang van draagvlak. Hij heeft (naar eigen zeggen) ter voorbereiding op de aanstelling van Marc Overmars geen dialoog gevoerd met de medewerkers binnen zijn club. En al helemaal niet specifiek met de vrouwen. Hij heeft de dialoog ook niet gevoerd met zijn externe stakeholders. Niet met zijn sponsoren, partners en supporters. Het beeld ontstaat van “de grote baas die alles bepaalt”. Dat is de leiderschapsstijl die past bij een angstcultuur.

Angstcultuur

Een angstcultuur leidt per definitie tot het ‘ongezegde’ dat niet boven tafel komt. Dat is de perfecte voedingsbodem voor een schandaal zoals we dat recentelijk gezien hebben bij #TheVoice. Met hele grote gevolgen voor de slachtoffers, daders maar ook financieel voor de producent van het programma. Een angstcultuur past niet bij een succesvolle organisatie, en leidt per definitie tot reputatieschade en gebrek aan draagvlak onder de stakeholders. En daarmee tot (grote) financiële schade.

De ‘belofte’ van Overmars?

Ik vraag me ook af wat de rol is van Marc Overmars zelf. Het is jammer dat Overmars na zijn ‘ik schaam mij kapot’ uitspraak niet doorgepakt heeft. Hij had juist een voorbeeldfunctie op zich kunnen nemen. Door bijvoorbeeld publiekelijk de volle verantwoordelijk op zich te nemen voor zijn ongepaste gedrag. Dat het nooit de schuld van de vrouwen was, maar zijn schuld. En door bijvoorbeeld aan te geven hoe hij werkt aan zichzelf zodat dit gedrag nooit meer zal voorkomen. Nu was het enige wat hij erover kwijt wilde “ik heb dat achter me gelaten…”

Het blijft pijnlijk om te zien hoe sommige bestuurders zo openlijk in hun eigen mes vallen, terwijl de buitenwereld het al lang kan zien. Hopelijk durven mensen binnen Antwerp FC zich uit te spreken. Anders zal ‘de belofte’ van Marc Overmars nog eens lelijk kunnen tegenvallen.